Archiwum miesiąca: lipiec 2012

Dzień 1013. Jestem w Sianożentach już kilka dni i pogoda w kratkę. I popada i poświeci, ale wieczorami jest chłodno. Wciąż walczę o odzyskanie formy. Jakiejkolwiek.  Chcę uczestniczyć w życiu mojej rodziny, w spacerach, w wycieczkach. Powegetuję parę godzin i … Czytaj dalej →

Dzień 1011. Od rana towarzyszy nam wszechobecny szum. I nie jest to jakaś przypadłość laryngologiczna, lecz zwykły deszcz. Napierniczał sobie od rana, aż do popołudnia. Wczoraj, nie było czym oddychać a dzisiaj dzień słotno-mokry. Nigdzie się nie wybieramy. Koczujemy w … Czytaj dalej →

Dzień 1010. Od wczesnego poranka już byliśmy w podróży. 4 15 wyjazd z Wrocka i kierunek na Sianożenty. Droga była ciężka i męcząca. Nadal wszechobecny ból nóg i jeszcze jakby było mało, uraz po usuniętym wenflonie. Lewa dłoń jest obolała … Czytaj dalej →

Dzień 1009. Jutro w nocy ( a właściwie nad ranem) jedziemy do Milusia. Już się nie mogę doczekać. Tam w Sianożętach mają piękną plażową pogodę, a u nas we Wrocku upał ponad 30 stopinków. Na traskę będzie chłodek. Jacek postanowił … Czytaj dalej →

Dzień 1007. Teoretycznie powinno być lepiej, ale tak do końca nie jest. Jutro ostatnia wlewka solumedrolu, a gicze drętwieją jak drętwiały. Nie mam na to wpływu. Musi minąć trochę czasu, a tego akurat szkoda. Najważniejsze, że jutro mnie wypuszczą i … Czytaj dalej →

Dzień 1004. Od rana jestem w klinice. Przed dziesiątą już zasysałem solumedrol i przy okazji odsypiałem zarwaną nockę. Chyba trzecia albo czwarta z kolei. Po prostu ból nóg nie pozwalał zasnąć prawie do świtu. Teraz będzie lepiej. Musi być i … Czytaj dalej →

Dzień 1003. Nadal jestem w czarnej dupie, ale pojawia się jasne światełko na samym końcu tego tunelu. I mam nadzieję, że to oznaka nadziei, a nie tylko czołowe światła pociągu pancernego, dążącego do naszej zagłady. Jutro, raniutko zaraz po świtku wbijam … Czytaj dalej →

Dzień 1001. No i chyba w lewo. Nogi napieprzają mnie od rana. Encorton nie działa, a na inne sterydy (solumedrol) dopiero w sobotę mogę liczyć. Pięć dni w szpitalu, pięć wlewek i szkoda tylko straconego tygodnia. Solu pomoże. Zazwyczaj pomaga. Pocierpię te … Czytaj dalej →

I nadejszedł ten wiekopomny dzień. Tysięczny dzień. Tyle czasu już wlekę ze sobą tę cholerę, i już chętnie bym się jej pozbył. Ale to nie takie łatwe. Pomimo dość długiego już czasu, który upłynął od początku choróbska, doskonale pamiętam wiele … Czytaj dalej →

Dzień 998. No i się narobiło. Trzasnęło mnie znowu. Tym razem FSM odczekał ponad cztery miesiące zanim zaatakował. Przed piętnastą byliśmy na izbie przyjęć Wojskowego, po kontakcie z Dr Mielcarkiem pobrali mi materiał do badań, i na krzesełko w poczekalni. … Czytaj dalej →