22 kwiecień 2014

Dzień 1640. Wczoraj był lany poniedziałek. Święta , święta i po świętach. Nie wiem dlaczego, ale prawdopodobnie przyczyna tkwi w moim nieprzystosowaniu do jakiegokolwiek tolerowania leczniczych środków kontrastujących. Po prostu od dwóch dni czuję się fatalnie, a ta fatalność nadeszła jak pora dnia. Po prostu zaczęły mnie nagle boleć nogi od pasa w dół, i to w takim stopniu, że chodzenie sprawia mi trudność. Jeszcze w niedzielę, byłem u maminki na świątecznym obiedzie. Wieczór już był przykry, a poniedziałek położył mnie na wóz. Poniedziałkowa wyżerka u teściów już niestety nie miała miejsca. Nawet nie oblałem wodą Milusia. Normalnie qrwa wrak… Ciężko na to patrzeć, biorąc pod uwagę, że dzień wcześniej było jako tako, i człowiek miał jakieś plany, a teraz muszę czekać z nadzieją, że wszystko jakoś minie i się ułoży. Za dzień, czy dwa miałem jechać po wlew do Łodzi. Miał bym pół roku spokoju,pomijając badania za trzy miesiące. Chyba, że w końcu coś się zmieni w sprawie Gilenii i sprawa ruszy z miejsca. Obiecanki-cacanki w naszym wspaniałym qrwidołku to już norma.  O zakończeniu rozmów i wdrożeniu leku do obrotu mówi się już od prawie roku. I co? I dupa. Szkoda gadać. Arłukowicz ma nas w poważaniu. Mam wrażenie, że ta kasa idzie z jego kieszeni. Jego i jego podobnych aferzystów. Niestety pozostaje mi czekać, aż samo przejdzie. Solumedrol już wypity więc na nic innego liczyć nie mogę. Mówi się trudno i tylko szkoda tego czasu.