31 sierpień 2013.

Dzień 1405.  Dziś mija mi i Ajlawju 17 lat „Wspólnego pożycia małżeńskiego”. Brzmi to dość groźnie 🙂 Koniec wakacji co roku przynosi tą znamienną datę, a pamiętam czas tuż przed tym dniem. Siedziałem uziemiony w koszarach, bo właśnie zaczynała się moja kariera w organach ścigania i kombinowałem, jak urwać się na więcej niż ustawowe dwa dni. Sposób był prosty i w naszym kraju powszechnie znany. Do plecaka wsadziłem trochę weselnej i pomaszerowałem do d-cy kompanii. Bez problemu obiecał mi jeszcze trzy dni. Poczułem się usatysfakcjonowany, ale faktycznie jak przyszedł czas, to ustawowe 2 dni jak się okazało to była sobota i niedziela, czyli dzień wesela i poprawin, a w poniedziałek o 7.00 musiałem być w koszarach. Obiecane trzy dni poszły … na grzyby. Kadra kierownicza bez zmrużenia okiem wessała gorzałę i nawet nie miała sobie nic do zarzucenia, że mnie wydymała bez mydła. Ale takie to były czasy i życie w jednostce, gdzie jeszcze czuć było komunę,  popołudnami po dziedzińcu niosły się komendy do rozpędzania tłumu a za garażami stała Nyska z literami MO na drzwiach. Na szczęście mój pobyt w Oddziale Prewencji trwał tylko rok (razem z kursem podstawowym). Ogólnie czas ten wspominam pozytywnie. Do domu miałem cztery przystanki autobusem, więć spałem u siebie. W koszarach przez całą szkołę kimałem tylko dwa razy, i to tylko dlatego, że miałem służbę.