19 listopad 2012

Dzień 1123. Cholera, wciąż prawie z kwadratu nie wychodzę. Strasznie ciężko mi do formy wrócić. Po domu człapię, ale gdzieś dalej to już lipa. Najgorzej jest na wieczór. Po prostu wszystko się nasila. I zdrętwienie i ból. Do wyjazdu do Łodzi już tylko kilka dni, a ja się wcale lepiej nie czuję. Cały miesiąc już praktycznie minął. W miarę OK było jeszcze na imprezce emeryckiej. Na następny dzień, w niedzielę już wiedziałem, że coś się szykuje, i miałem rację . FSM zarządził rzucik. Że tak się zdarza, mogę zrozumieć, ale niech tyle czasu nie trzyma. I nie wszystko na raz. Rzut, infekcja, kamień, zgaga jak pożar Reichstagu i co jeszcze. Może trochę luzu i spokoju dla odmiany. Poważne pisma branżowe każą się nam nie stresować, bo to ma fatalny wpływ na i tak już ch…wy stan zdrowia. A ja się wkurzam, bo poprawy nie ma, i jeszcze jakieś syfy się przyklejają, a nie powinny, dni mi przez palce przeciekają i pogoda do doopy! I tak znowu kładę się spać z nadzieją, że jutro będzie lepiej, bo nic innego mi do głowy nie przychodzi. Przed snem, żeby zmęczyć nogi, muszę już trzaskać po trzysta przysiadów i wspięć na palce. Kopyta jak są zmęczone, to krócej przed snem protestują. Trzeba się zwijać, bo w ogłupiaczu się możliwości do oglądania już powoli kończą, a na dysku nic ciekawego się nie nagrało.